Tym, co jest wspólne dla określania charakteru efektu organizacji niedochodowych, jest sprzedaż pewnej idei. Ideą tą jest doprowadzenie do transakcji wymiennej między organizacją a jej konsumentami. Konsumenci są „proszeni” o poświęcenie czegoś, co bardzo cenią, i wymienienie tego na to, co daje organizacja niedochodowa. Konsumenci mogą być więc „proszeni” o poniesienie określonych kosztów (np. czasu) i po- święcenie czegoś (np. poglądów) w zamian za korzyści proponowane przez organizację. To, co poświęcają konsumenci, może mieć różny charakter, np. mogą to być23:
– koszty materialne (np. zakup produktu lub usługi, darowizna)
– porzucenie starych idei, wartości, poglądów (np. o nieszkodliwości palenia tytoniu)
– porzucenie starych sposobów zachowań (np. niezapinania pasów bezpieczeństwa)
– strata czasu i energii (np. działalność społeczna, udział w koncercie, krwiodawstwo).
W zamian za poniesienie określonych kosztów materialnych lub niematerialnych konsumenci organizacji niedochodowych mogą otrzymywać określone korzyści. Korzyści te mogą mieć charakter materialny (np. otrzymanie produktu – zakupionego lub wylosowanego), usługi (np. udział w koncercie, zabieg lekarski) oraz korzyści o charakterze społeczno-psychologicz- nym (np. członkostwo organizacji lub określonej społeczności, prestiż społeczny, uznanie innych, własne bezpieczeństwo i samozadowolenie).
Jednoczesne połączenie kosztów ponoszonych przez konsumentów oraz korzyści dostarczanych przez organizacje niedochodowe może być użyteczną podstawą do formułowania szczegółowych programów działalności marketingowej różnych organizacji niedochodowych.
